Simca 1200 S Coupe

De Simca Coupé 1000 en zijn opvolger, de Simca 1200S, zijn kleine tweedeurs coupés met achtermotor  die  tussen 1962 en 1971 door Simca werden geproduceerd. Simca leverde ook de motor en de mechanische onderbouwing, terwijl de kleine elegante carrosserieën door Bertone in Turijn werden gebouwd  voordat ze voor eindassemblage werden overgebracht naar Simca’s Poissy-fabriek en een assemblagefabriek in Rotterdam (alleen 1200S) op speciaal geconfigureerde treinen.

De naamsverandering in 1967 markeerde een belangrijke upgrade die de installatie van een krachtigere motor en stylingaanpassingen omvatte die noodzakelijk waren geworden door de radiator van de achterkant naar de voorkant van de auto te verplaatsen. Dit verbeterde de gewichtsverdeling, maar de motor zelf bleef achterin.

De Simca 1000 sedan werd in oktober 1961 in Frankrijk gelanceerd en was meteen een succes bij Franse kopers, maar de reactie op de exportmarkten was veel gematigder.  Het nieuwe management van Simca wilde hun nieuwe auto internationaal meer bekendheid geven. Indachtig het precedent dat Renault had geschapen met hun door Frua gestylde Renault Floride, wendde Simca zich aanvankelijk tot Facel om een gezamenlijk project met Facel te bespreken dat de carrosserieën produceerde, maar naar het oordeel van Henri Pigozzi, Simca’s baas, miste Facel’s voorstel de nodige stijl en werd het als onrealistisch beschouwd: er waren ook zorgen over Facel’s zwakke financiële positie. Simca wendde zich vervolgens tot Bertone en bestelde een coupéversie van hun nieuwe auto. Bertone gaf de opdracht aan een onlangs aangeworven jonge ontwerper genaamd Giorgetto Giugiaro. De auto werd gelanceerd op de Autosalon van Genève begin 1962, hoewel de officiële Franse homologatie voor productie pas in november 1962 plaatsvond. De leveringen van klanten begonnen in 1963. De stijl van de auto werd alom bewonderd, maar de kosten van de door Bertone gebouwde carrosserie maakten het moeilijk voor de auto om alleen op prijs te concurreren, terwijl het gebruik van het standaard 944 cc motorblok van de Simca 1000 betekende dat de prestaties zijn racy styling waarschijnlijk niet zouden waarmaken. Vanaf het begin presenteerde Simca de Coupé 1000 als apart model.

Ondanks het delen van zijn chassis en mechanische elementen met de vierkante Simca 1000 sedan, was de Coupé in staat om superieure wegligging en prestaties te bieden omdat het zwaartepunt lager was en zijn vorm aerodynamischer. Aan de binnenkant contrasteerde het fraaie interieur met het simpele interieur van de Simca 1000 sedan, en het royale display van meters en schakelaars op het dashboard was ook een wereld van verschil met de  vierdeurs auto.

In zijn oorspronkelijke vorm dacht men dat de Simca in de jaren 1960 leek op de goedkopere Fiat 850 Coupé, hoewel die auto pas in 1965 werd gelanceerd. Op de Franse markt, waar het overgrote deel van de auto’s verkocht zou worden, concurreerde de Simca Coupé 1000 met de de Renault Floride. De watergekoelde 4-cilinder 944 cc motor deelde zijn afmetingen en basisindeling met de motor die in de sedan was gemonteerd, maar vanaf het begin had de Coupé-motor een hogere compressieverhouding en leverde hij maximaal 52 pk (tegenover 45 pk in de sedan). Een topsnelheid van 140 km/h werd opgegeven tegenover 125 km/h voor de sedan. De remkracht was ook beter op de Coupé, die, ongebruikelijk in die tijd, schijfremmen op alle vier de wielen had.

In de beginjaren kende de auto een bescheiden succes op de Franse markt, vooral onder jonge welgestelde kopers. Tussen de lancering in 1962 en de upgrade van 1967 werden er ongeveer 10.600 geproduceerd. In 1962 waren Simca’s midrange auto’s vervangen en in 1967 werd de focus van de volumeauto’s van de fabrikant verlegd naar de nieuwe Simca 1100.

Bertone kreeg de opdracht om de body te upgraden. De ontwerper Marcello Gandini bereikte dit door een paar grilles toe te voegen aan de bovenkant van de motorkap, zoals bij de Lamborghini Miura. Het was ook nodig om een opening aan de voorkant toe te voegen voor een grille, nu de radiator naar de voorkant van de auto was verplaatst. Verder was het profiel van de auto weinig veranderd. Aan de achterzijde kreeg de auto dubbele in plaats van enkele ronde achterlichten. Het fraaie aluminium dashboard van de Coupé 1000, werd bij de 1200 S helaas vervangen door imitatie-hout. De motor werd vervangen door een viercilinder watergekoelde 1204 cc lijnmotor met dubbele Solex carburateurs, die later zijn weg zou vinden naar de snellere versies van de Simca 1100. De auto werd omgedoopt tot de Simca 1200S en haalde een topsnelheid van 175 km/h. In 1968 kreeg de auto verstelbare voorstoelleuningen, rembekrachtiging, achterruitverwarming, bouclé in plaats van vilttapijt en een andere lichtschakelaar. In 1970 werd de motor opgevoerd naar 85 pk en de topsnelheid werd daarmee verhoogd tot 179 km/h.

De bij Bertone gebouwde carrosserieën werden, gemonteerd op hun zijkanten in twee rijen, op de speciaal geconfigureerde treinwagons van Turijn naar Simca’s fabriek in Poissy vervoerd. Vanwege capaciteitsproblemen in Poissy werden in totaal 3114 1200S geassembleerd in de assemblagefabriek van Chrysler Benelux (daarvoor Nekaf) aan de Sluisjesdijk in Rotterdam.

Technische gegevens:

Cilinderinhoud                                   : 1.204 cc
Cilinders/Kleppen                              : 4/8
Max. vermogen                                  : 80 PK bij 6.000 tpm
Max. koppel                                       : 105 Nm bij 4.000 tpm
Topsnelheid                                       : 170 km/h
Transmissie                                        : handgeschakelde vierbak
Gewicht                                             : 870 kg
Nieuwprijs                                         : ƒ 11.000 / € 4.992
Productieaantal                                  : 14.741
Kleur                                                  : Rouge Tabor